Zoals bij elke sport heb je veel verschillende opstellingen en bij volleybal heb je dus heel veel verschillende systemen waarin de teams spelen. Zo heb je verdedigingssystemen, blokkeersystemen en pass-systemen. En heb je daarin ook weer verschillende systemen. In deze blog leer je meer over de populairste systemen.
Verdedigingssystemen
Bij volleybal is het juist heel belangrijk om te verdedigen, dus daarom is het belangrijk dat je verdediging op orde is. De bekendste verdedigingssystemen zijn 3-1-2, 3-2-1, 2-1-3 en het 2-0-4 systeem. Aan de cijfers kun je waarschijnlijk al nagaan hoe de spelers staan in het veld maar hieronder toch nog een kleine uitleg.
3-1-2 systeem:
De middenachter is verantwoordelijk voor de blokdekking. Diegene schuift met de aanval mee en hierdoor hoeven de andere spelers zich niet veel te verplaatsen. Daarom is dit systeem makkelijk uit te voeren. Enige nadeel is dat je zwakke plek midden achter in het veld is.
3-2-1 systeem:
Bij dit systeem zijn de twee achterspelers verantwoordelijk voor de tips achter het blok. Dit is ook wel een rotatieverdediging, aangezien alle verdedigende spelers bij een aanval van links naar rechts en andersom verschuiven. Nadeel aan dit systeem is dat de achterste verdediger veel moet bewegen en dat het centrum van het veld een zwakke plek is.
2-1-3 systeem:
De voorspeler die niet blokkeert schuift in dit systeem achter de blokkering. Dit systeem is eenvoudig wanneer de voorspeler de middenblokkering ondersteunt. Ook kan in dit systeem de spelverdeler zijn steentje bijdragen aan de verdediging. Een nadeel aan dit systeem is dat de voorspeler snel weer terug moet naar zijn plek om deel te nemen aan de aanval.
2-0-4 systeem:
Als je tegenstander bijna geen tipballen over het blok speelt, is het misschien verstandig om geen verdediger als blokdekker te fungeren. Zo heb je vier diepe verdedigers en twee spelers bij het net. Daarbij zijn er dan nog wel 2 diepe verdedigers verantwoordelijk voor eventuele tips achter het blok.
Blokkeersystemen
De verdediging begint natuurlijk al vooraan het net, vandaar dat de blokkering goed geregeld moet worden. En moet je vanuit een blokkering ook meteen weer kunnen aanvallen. Hieronder worden er drie blokkeersystemen kort uitgelegd namelijk het zonesysteem, het Read&React vs. Commit systeem en het formeren van een 2-blok systeem
Zonesysteem:
Elke blokkeerder is verantwoordelijk voor zijn eigen zone. Bij iedere aanval in hun eigen zone, is de verantwoordelijke blokkeerder degene die in ieder geval een 1-blok zet. En waar de zones overlappen proberen de blokkeerders samen een 2-blok te zetten.
Read&React vs. Commit systeem:
Dit zijn twee verschillende blokkeerintenties door elkaar en ze geven aan op welke manier er op een snelle aanval gereageerd moet worden van de tegenstander. Het doel van de Read&React intentie is blokkeren vanuit het midden. De blokkeerders lezen de houding van de spelverdeler, ze wachten tot de set-up is geweest en reageren daarop door te springen of zijwaarts te bewegen. Bij Commit is de intentie om mee te springen met de aanvaller bij de eerste aanval en bij de tweede poging een 2-blok te zetten.
Formeren van een 2-blok systeem:
Blokkering is de eerste verdediging, daarom geldt: hoe meer blokkeerders, des te beter. Probeer daarom een 2-blok te vormen waar dat kan, om zo weinig ruimte te maken voor de aanvaller. Probeer alle vier de handen bij elkaar te sluiten en maak bij verplaatsing gebruik van side steps.